Deze zondag, ergens in de late namiddag, zat ik in de bus op weg naar huis. M’n laatste dag als leider zat er bijna op en bij de eerste zonnestralen (het was een regenachtige dag geweest) die te voorschijn kwamen, keek ik terug naar wat ik al die jaren had beleefd.
Die eerste jaren als kapoen bijvoorbeeld: voor de eerste keer op weekend, voor de eerste keer op kamp, samen spelletjes spelen, leren samenwerken om iets te bereiken. Het was allemaal echt geweldig! We hadden nog veel fantasie en waren er zeker van dat er Orks in de bossen schuilden. Hoe kon het ook anders, met een weekendthema als Lord of the Rings en leiding die alles in een heerlijk kleedje gestoken had?
Of bij de jonggivers, waar je al in tenten mocht slapen, zelf vuur leerde maken en op tweedaagse mocht. Je mocht niet liften, maar stiekem deden we het toch. Het was spannend, leuk en met weemoed dacht ik terug aan de verre staptochten die we maakten, en aan de adembenemende vergezichten die verscholen lagen tussen een paar bossen en dan stap voor stap tevoorschijn kwamen. Zelfs als 14-jarige maakt dat je even stil.
Of het 24-uren spel waarbij je zowel zonsop- als ondergang kon zien of slierten mist die over de velden zweefden en de volledige omgeving nét iets meer sprookjesachtig maakten.
Of die tijd toen ik bij de Jins zat, waar we zelf geld moesten verdienen om op buitenlands kamp te kunnen gaan dat we dan ook semi-zelf in elkaar mochten steken. Gelukkig met leiding die dan een oogje in ’t zeil houdt.
Of het eerste jaar zelf in leiding staan, zelf verantwoordelijkheid nemen. Beseffen dat leiding méér is dan zondagmiddag van 2 tot 5. Groepsraden, leidingsweekends, vzw-vergaderingen en nog zoveel andere dingen waarvan ik als lid niet eens wist dat ze bestonden. Maar ik deed het graag. Ik heb veel geleerd in die 5 jaar dat ik in leiding stond. Ik heb opgekeken naar mijn groepsleiding die voor veel problemen een perfecte oplossing in petto had.
Ik heb ook groepsleiding gehad waarbij ik het vaak niet eens was met de beslissingen die ze namen. Maar ook dat hoort er bij en ook daarvan heb ik veel geleerd. Ik heb het geluk gehad om altijd met toffe mensen in een tak te staan en ik ben ze daar bijzonder dankbaar voor. Zeker in m’n eerste jaar heb ik gigantisch veel geleerd van m’n medeleiding. Nadien was ik blij dat ik mijn kennis ook kon doorgeven, ook al was dat niet zo veel, ik hoop dat ze er iets aan gehad hebben.
Dit alles is maar een fractie van wat er tijdens de busrit door m’n hoofd ging, nog zoveel meer dingen die ik heb meegemaakt zou ik hier kunnen neerpennen. Uiteindelijk stopte de bus vlak voor het scoutslokaal en schoot ik wakker. Ik stapte uit de bus, zwaaide nog even naar m’n vertrekkende leden en babbelde nog even na met de leiding. Niet veel later vertrok ik naar huis. Voor de allerlaatste keer…