Bestaan er dan geen spelletjes met goede graphics voor Linux?
Tuurlijk wel: http://dangerdeep.sourceforge.net/gallery.html

En ’t is nog gratis ook! 😉

Vandaag kwamen Bart en Gijs van Anysurfer langs.
Anysurfer is een kwaliteitslabel voor websites die voor iedereen toegankelijk zijn — ook voor mensen met een functiebeperking.

Ze legden uit dat niet iedereen zomaar een website kan gebruiken en dat je best rekening houdt met een aantal zaken, zoals het deftig invullen van uw alt-tags bij afbeeldingen.
Tijdens hun uitleg kregen we ook een demo van een persoon met een visuele beperking die zijn ervaringen met ons wou delen.
Echt knap trouwens dat het internet ervoor zorgt dat mensen met een functiebeperking gemakkelijker dan ooit aan nieuwsberichten geraken.

Screenshot Anysurfer Quickstart

Na de uitleg -waar onze leerkracht presentatietechnieken dagen zou nodig hebben om alle opmerkingen te overlopen- was het aan ons.
We mochten inloggen op het anysurfersysteem en kregen vier websites die wij, als student, aan een audit mochten onderwerpen. (dus zo doen ze dat 😉 )
We kregen eveneens een checklist (Quickscan) met alle puntjes mooi opgesomd.
Onze bevindingen worden dan samengevoegd met de audits van de andere hogescholen die ook deelnemen aan dit project.

Op zich vind ik dat een zeer mooi en bewonderenswaardig initiatief.
Er is absoluut niets mis met het toegankelijk maken van uw website voor iedereen.

Maar ik heb zo mijn bedenkingen bij het label Anysurfer…

Wil je zo’n label op je website hebben dan moet je website daarvoor een audit en een validatie ondergaan.
De prijzen zijn respectievelijk € 540 en € 270 voor een mini-website. En dat zonder de 21% btw.
Wil je een uitgebreid auditrapport en heb je een grote website dan betaal je € 1080 + € 900 = € 1980.
En die prijs is -uiteraard- ook zonder btw.

Nu, ik kan me best voorstellen dat er heel wat scholen, jeugdverenigingen en andere vzw’s
hun website wel in orde WILLEN maken maar daar niet, of nauwelijks, een budget voor hebben.
Zo merk ik bij mezelf dat ik de moeite niet wil doen om mijn websites volledig in orde te brengen omdat ik geen “prijs” krijg voor mijn moeite.
Hoe toegankelijk mijn website ook is, het label zal er niet staan pronken vooraleer ik meer dan € 1000 heb uitgegeven.
Geld dat ik simpelweg niet heb.

Zou zo’n label niet gratis moeten zijn? Of op z’n minst een gratis variant?

Zodat het label ook toegankelijk wordt voor mensen met een financiële beperking…

EDIT (23 maart 2010 – 17:43): Blijkbaar bestaat er een manier om ook gratis het label te krijgen. Zie ook hier.

EDIT (22 juni 2011 – 14:10): En blijkbaar zijn de links niet meer beschikbaar 🙂

Sinds het begin van dit semester moeten we elke week Franse woordjes oefenen.
Mezelf kennende wist ik dat ik zoiets niet lang zou volhouden,
tenzij er een manier bestond waarbij het leuk is om die woordjes te oefenen… als ik er dus een soort uitdaging van kon maken.
Na enig denkwerk besloot ik om zelf een programmaatje te schrijven. “Woordjes” was geboren!

Nu we halfweg het semester zijn en het programmaatje bruikbaar, maar nog niet perfect, is wil ik het met jullie delen.
U vindt de download link in de rechter kolom.

Hoe gebruik ik woordjes?

• Eens gedownload dubbelklikt u op de zip-file. (voor Windows-gebruikers is dat “bestanden uitpakken” ofzoiets)
• Een map, Woordjes, komt tevoorschijn met daarin het bestand Woordjes.jar.
• U dubbelklikt op Woordjes.jar (Bij oude Linux distributies kan het zijn dat u het programma via de commandline moet opstarten. Dit doet u met het commando: java -jar Woordjes.jar)
• U krijgt dan het startscherm te zien met daarop het eerste woord dat u moet vertalen. (in dit geval “een hond”)

Het Woordjes startscherm

U typt dan de vertaling, in dit geval un chien, in het tekstveld en drukt op enter.
Als het woord juist is dan geeft hij het volgende woord dat u kan vertalen.
Is het woord fout dan krijgt u de juiste vertaling te zien in het rood, die dient u dan over te typen in het tekstveld.
Vervolgens drukt u weer op enter.

Is het woord deze keer wel juist dan krijgt u het volgende woord te zien.
Is het woord fout dan blijft hij vragen naar de juiste vertaling.

Voorlopig is er nog geen mogelijkheid om zonder een juiste oplossing naar het volgende woord te gaan.

Eigenlijk is dit meer een oefening op JavaScript dan op wiskunde,
maar misschien is het wel nuttig voor sommigen onder ons.

Geraak jij nog aan 10/10?

Veel succes!

Een nieuwe versie van Woordjes is uit!
Met Woordjes leer je je moeilijke woordjes. (what’s in a name…)

In deze nieuwe versie is vooral aandacht besteed aan de look-and-feel van het programma.
Ondanks dat het geschreven is voor mac zou het ook moeten werken in Windows en Linux.

Het startscherm van Woordjes.

Over Woordjes (use of Macwidgets for layout)

Duidelijke foutmeldingen

Settings

De nieuwe versie is vanaf vandaag te downloaden. En dat kan hier.

Zo, de eerste voorzichtige stapjes op gitaar zijn gezet.
Ik volg geen lessen, dus alles wat je ziet is zelf geleerd en heel waarschijnlijk niet volgens de regels van de kunst. Maar er kwam geluid uit en met een beetje goede wil trok het nog op iets ook. Dus ik was blij genoeg…

1) Het startscherm is grotendeels hetzelfde gebleven. Ik heb bewust gekozen om de interface zo eenvoudig mogelijk te houden zonder afbreuk te doen aan het gebruiksgemak.
De menu bovenaan maakt geen gebruik meer van drop-down menu’s maar zijn rechtstreekse knoppen geworden.

2) Rechts onderaan op het startscherm is er een kleine MotiVeter geplaatst. De Motiveter laat zien hoeveel woorden je tijdens 1 ronde juist had. De bedoeling is uiteraard om het balkje helemaal gevuld te krijgen, wat wil zeggen dat je alle woorden correct ingevuld had.
Er ontbreekt nog wel tekst die aangeeft hoeveel woorden je nog moet invullen. Essentieel, denk ik, om te vermijden dat het lijkt alsof je aan een eindeloos lange woordenreeks bezig bent.

3) Aan het instellingenscherm is ook niet zo veel veranderd. Enkel de optie vertaling omdraaien is vanuit de voormalige drop-down’s naar hier gekomen.

4) Het nieuwe scherm Lijst opstellen is nog volop onder constructie.
Waar je een woord en zijn vertaling moet zetten is vrij duidelijk maar toch rijzen er enkele problemen:

• Hoe geef je aan dat een woord meerdere vertalingen heeft?
• Wat doe je als je meer woorden wil invullen dan de voorziene 6 (8-10-99-…) kadertjes?
• Wat doe je als je een bestaande file wilt aanpassen/woorden toevoegen?
• Hoe wis je een bestaande file?

Uiteraard kan je hiervoor allemaal knopjes voorzien, maar dan staat je scherm al snel vol met knoppen en geen mens die nog weet waarvoor welke knop dient.

Dus voorlopig zoeken we verder!

Uiteraard laat ik Woordjes niet zomaar op de mensheid los en wordt het op voorhand uitvoerig getest.
Dat leidt vaak tot, op het eerst zicht banale, zaken die verbeterd kunnen worden maar die Woordjes als programma veel gebruiksvriendelijker maken.

Wanneer het programma opent bijvoorbeeld, of je start een nieuw spel, hebben veel mensen de neiging om direct te beginnen typen.
Het veld waarin je moet typen is echter nog niet actief waardoor je in de meeste gevallen dus helemaal niets typt.
Dat is snel verholpen door in het invoerveld te klikken zodat er een pinkend streepje staat of door in je code snel .requestFocusInWindow() toe te voegen. Eén lijn meer in je code, maar een wereld van verschil voor het gebruiksgemak. En dat is maar één van de tientallen kleine zaken die Woordjes tot een gebruiksvriendelijk programma maken.

Woordjes in Windows XP (L) en in Mac OS X (R)

Van bij het begin was het de bedoeling dat Woordjes op zoveel mogelijk systemen moest werken. Als kind kreeg ik thuis enkel Linux voor m’n neus en op school enkel Windows. Ik vond het verschrikkelijk dat de programma’s die bestonden voor het één niet werkten op het ander en omgekeerd. Dus Woordjes moest zowel op Linux, Windows als Mac (en nog een heleboel andere) werken.

Dat Woordjes op zoveel mogelijk systemen moest werken heeft m’n keuze van de programmeertaal sterk beïnvloed. Ik koos voor Java. Java mag dan wel werken op elk platform waarop een JVM geïnstalleerd is en dus een “platform-onafhankelijke” programmeertaal zijn, tijdens het programmeren ontdekte ik toch een paar zaken die op elk platform anders zijn. Zodra je begint te werken met GUI’s en het wegschrijven van bestanden (om je instellingen op te slaan) blijkt dat elk systeem z’n eigen manier en eigen directory’s gebruikt om gegevens in op te slaan, dus moet je voor elk systeem een, weliswaar klein, stukje code aanpassen naargelang het platform dat gebruikt wordt.

Het Woordjes icoontje

Toen Woordjes eindelijk succesvol getest was in zowel, Linux (Ubuntu en OpenSUSE), Windows (XP) en Mac (OS X, 10.6.4) zat ik nog met een probleempje. Hoewel het programma perfect te openen was met een klik in Ubuntu, Xp en Mac, was dat niet het geval in OpenSUSE.
Het starten van het programma via de commandline is niet echt moeilijk ($java -jar woordjes.jar) maar ik kan me best voorstellen dat dit niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Daarom: een klikbaar icoontje zou handig zijn. En niet veel later had Woordjes een Woordjes.exe (Windows), Woordjes.app (Mac) en een Woordjes.jar (Elk systeem waarop een JVM draait). Downloaden en klikken. That’s it.

Helaas heb je dan al helemaal geen platformonafhankelijk programma meer, maar ik vond het belangrijk dat Woordjes simpel blijft om te gebruiken.

En dat is tot hiertoe goed gelukt.

Ohja, in de laatste versie van Woordjes (0.6.4, maar pas downloadbaar voor iedereen vanaf 0.7) zit ook een controle op update’s. Zo kan je op elk moment controleren of je met de laatste versie van Woordjes aan ’t werken bent. 😉

Je raadt het al, het gaat hier over Woordjes!

Tijdens het testen was er commentaar op het beeld na het vertalen van het laatste woord.
Je kreeg de tekst “Afgelopen” op de plaats waar normaal het te vertalen woord verscheen. Duidelijk genoeg, dacht ik, maar dat bleek niet zo te zijn.
Dan maar zorgen dat het invulveld niet meer bruikbaar is en een grijze achtergrondkleur kreeg, maar nog steeds hadden de gebruikers de neiging om het invulveld te gebruiken. Ook als dit niet kon…

Mockup Woordjes Resultatenscherm

Terug naar de tekentafel dus. Hoewel ik geen nieuwe schermen wilde toevoegen aan Woordjes leek dit toch de beste manier om het einde van de woordlijst aan te duiden. Een duidelijke tabel met daarin de resultaten, het aantal fouten,… Geen twijfel mogelijk dat dit het einde is van de woordlijst.

Wat nog ontbreekt op de mockup maar al wel geïntegreerd is in de huidige versie van Woordjes is een grote startknop onderaan de tabel met resultaten. Dit om te voorkomen dat het resultatenscherm een “dood” scherm zou worden en je het gevoel krijgt: “En wat nu?”.

In de vorige blogpost zag je screenshots van Windows XP en Mac OS X.
Je had Ubuntu dus nog te goed. Bij Ubuntu is standaard Java niet geïnstalleerd. Uiteraard moet je dit eerst installeren voordat je Woordjes installeert.

Woordjes in Ubuntu

11/1/11 11:11:11 Hét perfecte moment om de nieuwe versie (helaas niet 11.11) van Woordjes op de mensheid los te laten.

Woordjes is een klein programmaatje waarmee je je woordenschat kan oefenen.
Je typt een reeks woorden en hun vertalingen in en je oefent tot je ze allemaal kent!
Simpel en effectief.

Er zitten heel wat nieuwigheden in deze versie, waarvan veel onder de motorkap:

Zelf lijsten aanmaken

Je kon in de vorige versie’s van Woordjes ook al je eigen lijst aanmaken, maar die was beperkt.
Vanaf nu kan je zélf een lijst aanmaken met -bijna- oneindig veel woordjes.
Te vinden onder Edit > Compose List

Zelf lijsten maken

Sneltoetsen

We hebben ook aan de mensen gedacht die hun muis niet (kunnen) gebruiken.
Als je ALT-toets ingedrukt houdt zal je zien dat in het menu verschillende letters onderlijnt worden. Een combinatie van die letter + alt opent het corresponderende menu.

de Alt-toets onderlijnd de sneltoetsen

Betere instellingen

Nieuw bij instellingen is de mogelijkheid om ook de lettergrootte aan te passen. Handig voor mensen die niet meer goed kunnen zien. (En niet weten dat je bij je OS de lettergrootte kan instellen)

Instellingen

En nog veel meer…

Verder hebben we ook onder de motorkap ons werk gedaan waardoor Woordjes nu sneller werkt.
We hebben verschillende bugs aangepakt en ons splashscherm onder handen genomen.
Je zal waarschijnlijk ook wel gemerkt hebben dat woordjes volledig in het Engels is. Dat heeft te maken met een nieuwe, vertaalbare interface waardoor Woordjes in de toekomst in alle mogelijke talen kan worden vertaald.

Opmerkingen, klachten of suggesties zijn steeds welkom. Deze kunnen geuit worden in de vorm van commentaar onder dit bericht of door gebruik te maken van de contactpagina.

Woordjes downloaden kan hier.

Een tijdje geleden schreef ik een blogpost over het feit dat moderne computers steeds krachtiger worden.
Zo krachtig zelfs dat een gewone huis-tuin-en-keukenpc in staat zal zijn om wachtwoorden te kraken.

Daarom denk ik dat wachtwoorden zoals we die nu kennen op (lange) termijn zullen verdwijnen.
Maar wat zijn dan de alternatieven?

Waarschijnlijk ben ik één van de weinige mensen die vrijwillig een wachtwoord op zijn gsm heeft staan.
Het gaat dan niet over de PIN-code maar over een wachtwoord dat je nodig hebt om wat-dan-ook te doen op je gsm.

Al is “wachtwoord” niet echt het juiste woord want in dit geval is het een patroon dat je moet tekenen.

Android-Pattern-Lock

Het nadeel daarvan is dat je met je vingers steeds hetzelfde patroon maakt op het scherm en dat het patroon, hoe ingewikkeld ook, relatief gemakkelijk te achterhalen is, juist omdat je steeds hetzelfde patroon op je scherm tekent bij ALLES wat je op je gsm wil doen.

Nog een nadeel van zo’n patroon: er zijn minder combinatiemogelijkheden. Een wachtwoord kan bestaan uit 26 verschillende letters, 10 verschillende cijfers en dan vergeet ik nog een aantal zaken zoals verschillende speciale tekens en het verschil tussen hoofd- en kleine letters. Een patroon met 9 bollen heeft uiteraard minder mogelijke combinaties.

Er zijn dus meer mogelijkheden bij een gewoon wachtwoord met karakters dan bij een patroon met negen bollen.

Een wachtwoord met karakters, met een toetsenbord ingegeven, is ook relatief gemakkelijk te achterhalen. Al was het maar door letterlijk af te luisteren wat iemand typt. (Elke toets heeft een uniek geluid, door op te nemen wat iemand typt is het redelijk eenvoudig te achterhalen wat er getypt werd. Ook het wachtwoord)
Ik denk dat het moeilijker is om zoiets te achterhalen als je een patroon tekent, maar dan een patroon dat niet elke keer hetzelfde is.

Je toont de gebruiker een virtueel toetsenbord op het scherm waarop hij zijn wachtwoord moet aanklikken. (Of de karakters aanraken in het geval van een gsm)

Klik je wachtwoord aan (Eerste keer)

Om te vermijden dat je elke keer hetzelfde patroon op je scherm aanklikt/aanraakt verwisselen de karakters bij elke poging van plaats.
Zelfs als je er dan in slaagt om de coördinaten van de muis/vinger op te vangen ben je daar niets mee zolang je niet weet welk karakter overeen komt met die coördinaten.

Klik je wachtwoord aan (Tweede keer)

Op de afbeeldingen geef je twee maal het wachtwoord ( in dit geval M8_(O0)* ) in. De tweede keer staan de karakters op een andere plaats dan de eerste keer en bij de derde poging zullen de karakters opnieuw van plaats veranderd zijn.

Uiteraard is dit maar een ruwe denkoefening en zeker nog geen systeem dat direct toegepast kan worden.
Hou er ook rekening mee dat op de afbeeldingen een vereenvoudigde versie van het toetsenbord wordt weergegeven, uiteraard is het de bedoeling om meer dan 21 karakters in te kunnen geven.

Via http://xkcd.com/936/
(more…)

Synchroniseren. Hoe moeilijk kan het zijn? Je neemt potlood en papier en tekent snel wat schemaatjes met een aantal scenario’s die zich mogelijk kunnen voordoen bij het synchroniseren. Deze blogpost is het verhaal waarin ik op zoek ga naar de ideale manier waarop verschillende mobiele devices steeds over dezelfde informatie (vakken) beschikken én die informatie kunnen aanpassen. Simpel, toch?

1. Data downloaden en gewoon alles overschrijven.
   Toegegeven, dit is nogal drastisch. Maar hé, het werkt. We vergeten gemakkelijkheidshalve dan wel dat ALLE data downloaden zelden nodig is, laat staan alles overschrijven…
   Eigenlijk had deze eerste stap meer als doel vertrouwd te raken met de API van de rest-server. Data versleuteld downloaden, aanmelden met Digest access authentication, gegevens versturen naar de rest-server etc.

   
   

   Start

   
   Your browser does not support the canvas element.
   

   Stap 1: Data downloaden en gewoon alles overschrijven.

2. Kijk welke vakken niet online staan (op basis van ID) en download enkel die vakken.
   Stap twee, we voegen basislogica toe aan het downloadproces.
   We downloaden niet meer klakkeloos alle vakken, maar enkel de vakken die we nog niet hebben. Om dat te kunnen doen, maken we twee lijstjes met alle vak-ID’s online en alle vak-ID’s offline. Daarna vergelijken we beide lijstjes en weten we welk vak ontbreekt en waar het ontbreekt.
   In het geval van het prentje hieronder ontbreekt online het vak met ID 125. Dat vak uploaden we dus naar de online database zodat we daar ook vak 125 hebben.
   

   Stap 2: Vergelijk ID’s van vakken online met vakken offline

3. Kijk welke vakken offline staan, kijk welke vakken online staan en synchroniseer deze.
   Oeps! Probleem. Een ID-nummer is immers niet representatief voor een vak. Als ik offline een nieuw vak aanmaak dan zal dat nieuwe vak een nieuw ID-nummer krijgen. De kans is groot dat er ondertussen online ook een vak is aangemaakt met datzelfde ID. Hoewel het vak met ID-nummer 195 dus zowel offline als online aanwezig is, gaat het wel degelijk over een ander vak. Afgaan op ID-nummers gaat dus niet. Een vak-ID is dus enkel representatief voor één vak binnen dezelfde database. Als we met verschillende databases werken, in dit geval online en offline, dan kan een vak-ID twee keer voorkomen en toch naar een ander vak verwijzen.Het probleem ligt bij de automatische nummering in de database. Nieuwe inhoud krijgt een nummer mee dat net 1 eenheid groter is dan de vorige inzending. Als een device geen verbinding heeft met het internet en de laatste inzending 124 was dan zal de volgende inzending 125 zijn. Ook als er ondertussen door andere mensen 30 nieuwe vakken ingediend zijn en het eigenlijke ID-nummer dus 155 had moeten zijn.
   

   ID is hetzelfde, titel is anders

   Een mogelijk oplossing bestaat eruit de data zelf te gaan vergelijken. Omdat het over (potentieel) gevoelige data gaat, leek het mij veiliger om niet de data zelf maar de md5-hashes van de data te gaan vergelijken. Dat werkte.
   Als we met verschillende data zitten en het ID-nummer is hetzelfde, nemen we de meest recente wijziging.

   

   Vergelijken van vaktitels dmv md5-hashes

   Oh ja?
   Want als we zowel vak 125 online als het vak 125 offline willen behouden, dan zal dat niet gaan. We zouden 1 van beide immers overschrijven met het vak dat het laatst werd aangemaakt.

   Of stel: Jan Janssens synchroniseert in februari zijn data en vertrekt een maand op vakantie. In maart vinden er verschillende grote wijzigingen plaats in de online database. In april keert Jan Janssens terug, kan niet synchroniseren, maar maakt toch een aanpassing aan de data en wil dan zijn veranderingen online opslaan.

   Probleem! Hoewel de data van Jan Janssens wel over de recentste data beschikt, is het zeker niet zijn data die we online willen hebben.

   Data samenvoegen (mergen) met de reeds bestaande data, is door de aard van de data niet mogelijk. Oeps.

   Volgende idee: we bewaren beide vakken, wetende dat dat niet ideaal is.

4. Bewaar beide vakken.
   Bewaar beide vakken. Ok. Maar hoe? Ze hebben hetzelfde ID. Moeten we dan nog een tabel aanmaken die het online ID koppelt aan het offline ID? Moeten we het vak-ID aanpassen? Maar hoe? En wat wanneer er al een vak bestaat met dat nieuwe ID? Gaan we bij elke synchronisatie dan op zoek gaan naar alle vrije ID’s en dat vak dan dat nieuwe ID geven? Op die manier zou het kunnen dat een vak tijdens zijn bestaan verschillende keren van ID verandert. Ook niet echt ideaal denk ik dan.

5. Hou een logboek bij met veranderingen.
   Vanaf hier is het pure improvisatie, louter gebaseerd op een denkoefening en (nog) niet geprogrammeerd. Informatie onder voorbehoud dus.In onze database maken we een nieuwe tabel aan waarin we alle veranderingen opslaan.
   Als er bij die veranderingen bijvoorbeeld een vak aangemaakt is en online heeft er nooit zo’n actie plaatsgevonden dan weten we, ongeacht het vak-ID, dat er online een nieuw vak aangemaakt moet worden. Omgekeerd werkt dat ook uiteraard, als er online een vak is verwijderd en dat vak is nog wel offline aanwezig dan kunnen we dat vak verwijderen. Hoe weten we nu welk vak verwijderd moet worden als we vak-ID’s niet mogen vertrouwen?
   We slaan bij elke verandering een md5-hash van de data op, we vergelijken dan de md5-hash van die online data met de md5-hash van onze data offline.Zo’n tabel met alle aanpassingen wordt uiteraard in no-time gigantisch groot. We slaan immers alle data dubbel op.
   Op zich geen probleem, maar we hoeven die data niet voor eeuwig te bewaren.

6. Vergeet veranderingen
   Offline is dat redelijk eenvoudig. Als het device verbinding gemaakt heeft met de server en alle gegevens gesynchroniseerd zijn, dan kan het volledige lokale logboek met de veranderingen verwijderd worden. Online is het iets ingewikkelder. Omdat we niet weten hoeveel devices er zijn en sommige devices maar 2 of 3 keer synchroniseren en daarna nooit meer, kunnen we onmogelijk alle veranderingen blijven bijhouden.

Deze manier van data synchroniseren is het resultaat van een persoonlijke denkoefening en dus verre van perfect. Moesten er slimme mensen op de wereld zijn die voor dit probleem een betere oplossing hebben,  lees ik hun oplossing graag in de commentaren hieronder.

Note: In dit voorbeeld gebruik ik als voorbeeld md5 om data te encrypteren. Ik ben mij er van bewust dat er andere en betere manieren bestaan om data one-way te encrypteren. Mocht je dus echt gevoelige data willen opslaan doe je er goed aan jezelf hierover eerst te informeren. ;-)

Als je al eens meer dan 50 sms’en op een dag hebt moeten versturen, heb je gespierde ofwel zere duimen.

Omdat ik helaas niet beschik over het eerste en geen zin heb in het tweede, zocht de nerd in mij naar een menselijkere manier om gigantisch veel sms’en te versturen.

Een eerste optie daarvoor zou een service kunnen zijn van website’s die bulk sms’en aanbieden. Al leken die dingen eerder relatief duur. En sowieso, aan wie geef je die data? Omdat al die gsm-nummers verzameld waren in functie van een thesis-onderzoek was vertrouwelijkheid belangrijk.

Dan maar een groep aanmaken in je gsm, volstoppen met nummers en verzenden maar. Als het klinkt als een goed plan dan is het ook een goed plan.
Toch?
Nee dus.

Ergens halverwege begon de oude (non-smartphone) Samsung-gsm van z’n oren te maken en begon voortijdig aan zijn pensioen. Oeps.

Na een omweg langs Airdroid (waarmee je via je pc sms’jes kan versturen) kwam ik uiteindelijk bij Message Delayer terecht. En dat deed net genoeg voor wat ik het nodig had. Je kon er datum en tijd mee instellen, sms’en op voorhand intypen en ontvangers selecteren. Perfect dus om voor het onderzoek alle berichten in te voeren en dan maar je gsm z’n werk te laten doen.

En dat had perfect gewerkt mocht Qualtrics (de enquête software) niet vast gehangen hebben tijdens het versturen van de enquêtes.

 
Update 14 feb 2013: Blijkbaar bestaat er ook een website (Clockworksms) met een eenvoudige API waarmee je geautomatiseerd smsjes kan versturen.

Aaaah.. Valentijn. Het is weer zover.

Het “feest der geliefden” of hoe zeggen ze dat ook alweer?

Geen tijd of zin gehad om iets voor Valentijn in elkaar te steken?
Dan heb ik de ideale oplossing voor jou: de onuitputtelijk-aanpasbare-edoch-originele-valentijnskaart!
Niet te vinden op gratis e-cardssites en consoorten. 😀

Geweldig! Hoe gebruik ik dat?

Blij dat je dat vraagt!

Twee manieren; ofwel gebruik je het formulier hieronder, ofwel ga je zelf in de url prutsen.

Zelf prutsen

Je zal je geliefde een link moeten sturen,
maar als je het toch minimaal-persoonlijk wil houden is het aangeraden een paar parameters mee te geven.
Para-wat? Ik leg het even uit:

De link is https://lab.jan-bart.be/valentijn/?aan=Liefje&geslacht=m&van=Coding%20love

Voeg al die stukjes samen en je hebt de link die je wil versturen:
https://lab.jan-bart.be/valentijn/?aan=Liefje&geslacht=m&van=Coding%20love

Of je kan nog altijd je wederhelft proberen te overtuigen dat Valentijn toch maar een commercieel gedoe is of iets in die aard. 😉

Een voorzichtige start

Dus, je wil zelf je eigen quadcopter maken? Geweldig!

Al wil ik je wel even waarschuwen: als je dacht onmiddellijk te kunnen starten en/of goedkoper uit te komen dan een kant-en-klaar exemplaar, dan raad ik je nu aan om te stoppen met lezen en toch te gaan kijken naar volledige kits of andere ready-to-fly modellen.

Als je echter je inner-geek tevreden wil stellen en klaar bent voor een sociaal aanvaardbaar avontuurtje: lees vooral verder!

Stap 1: het frame.

Je kan een frame zelf maken, maar dat heb ik niet gedaan. Ik ben voor een kit gegaan van HobbyKing of dat was toch tenminste de bedoeling. Helaas hadden ze het daar niet meer in voorraad en omdat geduld nu eenmaal niet één van mijn grootste deugden is zocht -en vond- ik op Ebay alternatieve aanbieders. In mijn geval was dat multicopters.co.uk die mij ook ineens van een kortingsbon en een lolly voorzagen. Bedankt jongens!

In de doos vindt je:

• 7x glasvezel plaatjes
• 4x armen
• 4x pootjes (landingsgestel)
• 52x vijsjes met zeshoekige kop (M2.5*6)
• 4x spacers (M3*18)
• 2x stokjes
• 1x balletje om de voorkant van je frame te herkennen

Uitpakken

Als eerste, en waarschijnlijk leukste, stap mag je alles uitpakken. Hoera!

Wanneer je daarmee klaar bent mag je de 4 armen aan de glasvezelplaat hangen met de bijgeleverde schroefjes.

In het doosje zit ook een handleiding, maar eigenlijk legt de kit zichzelf uit.

Om de schroefjes in de armen te schroeven heb ik gebruik gemaakt van goedkope ( 0,99 EUR/setje) inbussleutels. Ze waren goedkoop met een goede reden en waren dan ook kapot nadat het frame in elkaar zat. Je kan bij de lokale doe-het-zelver ook deftige inbussleutels kopen of een zeshoekige schroevendraaier. Aan te raden als je zoiets meerdere keren nodig hebt!

Nadat we het bovenste glasvezelplaatje geplaatst hebben doen we nog eens hetzelfde met de onderkant.

En als ook daar het plaatje is vastgeschroefd dan kunnen we de pootjes plaatsen.

Vervolgens zet je ook nog even het laatste glasvezelplaatje vast, rijg je het balletje over één van de stokjes en plaats je de stokjes in de gaatjes die daarvoor voorzien zijn in de pootjes. Et voila, je frame is klaar!

Maar Jan-Bart, bij mij zaten er nog vier van die ronde glasvezelplaatjes bij…

Wat moet ik daarmee doen?

Dat, beste lezer, is voor een volgende blogpost!

Wat is een drone zonder een drijvende, stuwende kracht?
Kortom: iets om het object naar ongekende hoogten te laten schieten?

Dit kleine maar essentiële onderdeel vormt de motor van dit alles. (Je hoort nu te lachen.)

Er zijn wel een paar dingen belangrijk om deze stap correct te kunnen uitvoeren:

1) Je hebt nagekeken hoeveel stroom deze jongens trekken.

2) Je let op de juiste grootte van accessoires die je bestelt.

Je hebt nodig

Uitpakken

Hopelijk heb je de onderdelen van je frame nog niet te ver weggelegd en kan je de vier schijfjes nog terugvinden.
Deze heb je namelijk nodig want daar gaan we de motoren op vijzen.
Je kan hiervoor gebruikmaken van een inbussleutel, maar geloof mij, een zeshoekige schroevendraaier is de investering meer dan waard!

Je begint dus met de motor op de zwarte schijfjes te vijzen met de schroefjes die ook bij je frame zaten. Hou hierbij rekening dat je draadjes van de motor naar de arm van je frame moet laten lopen. (Soms is het wat zoeken naar welke gaatjes waar moeten zitten.)

Verder hebben we ook nog het accessory pack dat we nodig hebben om uiteindelijk onze propellors op te monteren. Je zal misschien ook al gemerkt hebben dat er geen staafjes op de motor zitten om zo’n propellor op te installeren…

Als alles goed gaat krijg je uiteindelijk dit:

Propellers (Props)

Ik ken te weing van propellers om hier een deftige uitleg over te geven. Maar deze props lijken het alvast goed te doen.

Volgende keer gaat het er heet aan toe en solderen we de ESC’s.
 

Edit: 03/06/2016

• Hoofdstukje over propellers toegevoegd.

Indien je mee bent met de vorige blogs zit je in dezelfde situatie als mij: we hebben een frame en we hebben motoren, maar geraken nog steeds niet van de grond.
Tijd dus voor wat elektronica.

De Electronic Speed Controllers (ESC) zetten de gelijkspanning die van je batterij komt om in driefase wisselspanning die je motoren mee aanstuurt. Omdat motoren die continu even snel blijven draaien niet erg praktisch zijn als je je drone meer wilt laten doen dan op en neer vliegen, moet die snelheid per motor ook variabel zijn.

Daarvoor zorgen je ESC’s. Ze hebben kleine stekkertjes die je met je ontvanger (Rx) of met je Flightcontroller kan aansturen. Hierdoor kan je de snelheid waarmee je motoren ronddraaien bepalen.

Je hebt nodig

Solderen maar!

Eigenlijk zou een lijstje met materiaal dat je nodig hebt ook wel handig zijn want je hebt buiten je materiaal voor je drone ook volgende zaken nodig:

• Een soldeerbout
• Soldeersol
• Een derde hand (optioneel, maar wel handig)

Stekkertjes monteren

De ESC’s komen zonder stekkertjes zodat je ze niet rechtstreeks kan aansluiten op de motortjes. Daarom gaan we er stekkertjes aan solderen zodat we de ESC’s en motortjes gemakkelijker kunnen aansluiten.

Klem een stekkertje vast in je 3^de hand zodat je je eigen hand niet verbandt.
Houd je soldeerbout tegen het stekkertje en laat er voorzichtig een paar druppeltjes soldeersol in smelten.

Terwijl het soldeersol nog warm is steek je voorzichtig het draadje in het stekkertje en laat alles afkoelen. (Het begint hier verdacht veel op een kookboek te lijken, maar dat even terzijde)

Om te vermijden dat metalen stekkertjes tegen elkaar zouden komen (en dus een kortsluiting kunnen veroorzaken) trekken we een krimpkous over de stekkertjes.

Hopelijk heb je de draadjes goed recht in de stekkertjes gestoken, anders zou dit wel eens een lastig karwei kunnen worden…

Je neemt één van de draadjes apart.

En schuift er een stukje krimpkous over.

Daarna verwarm je de krimpkous (met een aansteker of een theelichtje) tot hij netjes over het stekkertje en de draad krimpt.

Afwerken doe je met een kabelbinder (colsonbandje) of plakband of lijm of… maakt eigenlijk niet zoveel uit.
Wanneer je alle draadjes van de ESC’s aan stekkertjes hebt gesoldeerd, is het tijd om de andere kant van de ESC’s aan je printplaatje te solderen.

Het printplaatje

Probeer zoveel mogelijk het printplaatje proper te houden en zeker niet met je vingers op het koperen gedeelte te komen. Gebeurt dat toch? Geen ramp hoor, maar het vet aan je vingers zal ervoor zorgen dat je soldeersol niet zo goed meer pakt. In dat geval kan je het printplaatje met een (droge!) propere doek schoonmaken.

Hou er ook rekening mee dat je alle zwarte draadjes van je ESC aan dezelfde kring soldeert op het printplaatje. Er is een positieve (buitenkant) en een negatieve (binnenkant) kring.

Meet zeker ook op voorhand uit hoe je ESC’s moeten zitten tov je frame, knip dan je draadjes op de juiste lengte af, strip het voorste deel, vertin het en soldeer het dan op je printplaatje.

Je doet dit, uiteraard, vier keer. Ik heb er achteraf ook nog een stekkertje voor de batterijaansluiting op gesoldeerd. Uiteindelijk zou je printplaatje met de aansluitingen er ongeveer zo moeten uitzien:

De Flight Controller is het hart van je drone. Zonder dit stukje technisch vernuft zal je het behoorlijk moeilijk hebben om je drone in de lucht te houden.

Je hebt nodig

Wat doet dat spel?

Je flight controller heeft op dat klein stukje printplaat drie gyroscopen zitten die de bewegingen op de x-, y- en z-as monitoren. Dit vormt, samen met het signaal dat je controller binnenkrijgt van je ontvanger (die ontvanger is voer voor een andere blogpost) je input signalen.

Stel dat je vooruit wil vliegen dan zal het signaal om vooruit te vliegen samen met het signaal van de drie gyroscopen in je flight controller aankomen. Die flight controller gaat dan op zijn beurt berekenen wat elke motor moet doen om vooruit te kunnen vliegen. Vervolgens zal hij die signalen doorsturen naar de ESC’s die op hun beurt dan weer de motoren aansturen. Snappie?

Software

Als je, net als ik, je quadcopter in een x-configuratie wilt laten vliegen ipv in een +-configuratie dan zal je nieuwe software moeten installeren op je flight controller. Gelukkig is er software beschikbaar die dat voor jou doet.

Om die software op je flight controller te krijgen heb je wel een (apart te kopen) USBasp AVR Programming Device for ATMEL proccessors nodig.

Let daarbij op dat je USBasp op de juiste manier aansluit op je flight controller (draadjes richting de rechtopstaande gyro)

Monteren maar

Installeer je flight controller in het midden van je drone. Let hierbij op dat je hem op een plek zet waar hij zo min mogelijk last zal hebben van trillingen. Ik heb nylon spacers gebruikt om de flight controller vast te zetten en dat werkte prima.

Het is belangrijk dat de twee pijltjes op je flight controller naar de voorkant van je drone wijzen. Standaard staat er op je flight controller software om in een plus-configuratie te vliegen, maar dat kan je -uiteraard- zelf aanpassen.

Software gedoe

Ik had verwacht dat het moeilijkste deel nu al wel achter de rug zou zijn. Solderen is niet zo gemakkelijk en dat was behoorlijk goed gelukt. De rest is slechts kabeltjes inpluggen en je kan vliegen. Right? Nee dus…

Omdat ik, uiteraard, niet te veel geld wilde uitgeven aan een projectje waarvan ik niet wist of het ooit zou lukken heb ik één van de goedkopere flight controllers gekozen die op de markt waren.

En dat was niet de gemakkelijkste oplossing. Wil je echt zonder al te veel zorgen kunnen vliegen: ik had meer succes met deze flight controller.

Moest je toch met de Atmega328 willen verdergaan dan raad ik je de blog van deze sympathieke Nederlander aan.

Communicatie is belangrijk en bij het vliegen met drones is dat niet anders. Zolang je drone niet autonoom kan vliegen (spoiler alert: dat kan deze drone niet) heb je dus iets nodig waarbij je vanop een veilige afstand je drone kan besturen. Een zender en ontvanger zijn dus noodzakelijk.

Je hebt nodig

Als je flight controller (bv de openpilot cc3d) al kabeltjes heeft meegeleverd dan heb je uiteraard de Male to Male Servo Lead kabeltjes niet meer nodig.

De zender (Tx)

Nog voor je een keuze maakt over het merk of prijsklasse zal je moeten beslissen in welke mode je wil vliegen.
In het filmpje hieronder leggen ze het verschil uit tussen beide mode’s.

Bij het kiezen van de zender heb ik me een beetje laten gaan. Je kan ook een veel eenvoudiger (goedkoper) exemplaar kiezen zolang je maar voldoende kanalen vrij hebt. (minstens 4)

Ontvanger (Rx)

Het maakt niet zoveel uit welke ontvanger je neemt, maar er zijn wel een aantal dingen waarmee je rekening moet houden:

• Werkt deze ontvanger ook met mijn zender?
• Wat is het bereik van deze zender?
• Heb ik voldoende kanalen vrij? (minstens 4 heb je er nodig)
• Prijs?

1. Hoe installeer ik de ontvanger?

De ontvanger maak je stevig vast aan je frame. Zorg er ook voor dat de antennes niet in aanraking kunnen komen met je propellors.

Afhankelijk van je Flight Controller zal je de kabeltjes op een andere plaats moeten aansluiten. Als je de CC3D gebruikt dan krijg je tijdens de installatie op je computer een scherm te zien waarop staat hoe je alles moet aansluiten.

2. Hoe installeer ik de zender?

Achteraan in de behuizing van je zender zie je een groot gat. Daarin moet je de verzendmodule plaatsen. Gewoon vastklikken zou moeten volstaan.

3. Binden

Nu zowel je ontvanger als je zender zijn geïnstalleerd moet je ze nog duidelijk maken dat beiden een paar vormen.
Dit gebeurt in een proces dat we “binden” noemen.

Heel dat proces leggen ze uit in dit filmpje:

Voila, nu zou alles moeten werken. Test zeker alles nog eens uit zonder props voor je gaat vliegen!

Moest je nog vragen hebben of als er nog iets onduidelijk is, laat dan maar zeker weten in een commentaar onder deze blogpost. Dan probeer ik de ontbrekende info mee in de blogpost te steken.

Niet dat een drone moet eten, maar je hebt wel van ergens energie nodig om het gehele spel te laten werken.

Wat op het eerste zicht ontzettend eenvoudig mag lijken (je sluit een batterij aan en het werkt) was dat -voor mij althans- niet echt.

Lithium Polymeer (LiPo) batterijen werken namelijk niet hetzelfde als de kleinere AA-batterijtjes die je pakweg in de afstandsbediening van je tv steekt.

Je hebt nodig

De batterij

Low voltage alarm

In tegenstelling tot je AA-batterijen mag je je LiPo batterijen NIET laten leeglopen. Mocht je dat toch doen dan zijn ze daarna niet meer oplaadbaar en mag je je batterij weggooien. (Ja, er zijn inderdaad wel manieren en ja, ik heb die ook al uitgeprobeerd, maar nee, geen enkele daarvan is echt veilig)

Trouwens, om te vermijden dat je batterijen in de lucht helemaal zouden leeglopen en je drone tegen 9,81 m/s² naar de begane grond “vliegt” is het van primordiaal belang (Look at me using fancy words) om te weten wanneer je batterij bijna leeg is.

Daarvoor dient het Low Voltage Alarm. Een investering van de volle 2,54 EUR maar wel eentje die zijn geld meer dan waard is. (Ooit al een drone op iemand zijn hoofd zien vallen terwijl je niks meer kan doen?)

Het opladen

Helaas pindakaas maar je kan je gewone batterijlader niet gebruiken.
Je hebt behoorlijk wat materiaal nodig enkel en alleen om je batterij op te laden:

Op de foto zie je links een grijze zak. Je weet ondertussen al wel dat LiPo-batterijen niet erg veilig zijn en soms vuur kunnen vatten. Mocht dat toch gebeuren dan zitten ze op z’n minst in een brandveilige zak. Het is trouwens ook aan te raden om bij het opladen van een LiPo-batterij in de buurt te blijven en regelmatig te checken of ze niet bol komt te staan.

Dus, je steekt je batterij in de zak en laat de twee kabeltjes naar buiten komen. Die sluit je aan op de HXT 4mm to XT-60 Battery Adapter en vervolgens op de batterijlader (met bijgeleverde kabeltjes).

Die batterijlader komt trouwens zonder voeding, daarvoor moet je dus ook nog een 12V voeding voor voorzien.

Wanneer alles insteekt stel je je batterijlader zo in dat hij op LiPo staat. Je checkt of het aantal cellen van de batterij gelijk is aan het aantal cellen dat op de lader staat (DIT IS BELANGRIJK!) en start een balanced charge.

Ben je klaar met vliegen kun je je batterij niet zomaar wegleggen. Je sluit ze terug aan op je batterijlader en stelt die terug in maar deze keer selecteer je “storage”. Wanneer dit klaar is mag je je batterij loskoppelen en kan ze terug het schap op.

Bevestigen

Het is belangrijk dat je batterij stevig aan je drone blijft hangen en niet kan verschuiven tijdens het vliegen. In het begin gebruikte ik kabelbindertjes maar die moest ik dan na elk gebruik weggooien. Nu gebruik ik een stevig velcro bandje maar eigenlijk is elk soort velcro dat stevig genoeg is voldoende.

Wanneer de batterij stevig vasthangt kan je ze aansluiten aan het kabeltje dat we in deze blogpost gemaakt hebben.

Voila, let there be power!

Nabeschouwing

Het is ontzettend leuk om je eigen drone in elkaar te steken maar je zal er niet onmiddellijk mee kunnen vliegen. Wil je hetzelfde weekend nog in de lucht dan koop je beter een kant en klaar exemplaar.

Al is het plezier dat je je zelf in elkaar gestoken drone ziet vliegen bijna onbetaalbaar.

Het is trouwens geweldig dat je al je componenten zelf kan kiezen! Zwaardere motoren? Geen probleem, installeren maar!
Is je arm van je frame kapot? Geen probleem, er bestaan reserve onderdelen.

Deze lijst is verre van volledig: materiaal, verzendingskosten, verkeerd bestelde stukken,… zijn allemaal niet meegerekend.

Hou er rekening mee dat deze lijst slechts een begin is. Achteraf heb ik nog aan mijn drone gesleuteld en bvb een nieuwe Flight Controller geïnstalleerd.

Wat kost dat nu eigenlijk?

Dat is een goede vraag! Tijd voor een overzicht:

Een gedetailleerde lijst

1) Frame

2) Motoren

3) ESC’s

4) Flight controller

5) Zender en ontvanger

6) Voeding

Failsafe button

Om te voorkomen dat je per ongeluk de motoren start
kan je op je zender een failsafe switch instellen.
Op je Turnigy 9xr doe je dat als volgt:

Wat we hier eigenlijk doen is het thrust signaal (THR) enkel doorgeven als onze knop aanstaat.

Een betere uitleg (maar wel in het Engels) kan je hier bekijken: